I midri eydimorkinni

Sael oll
Vid erum a seinni degi i Jasd inni i midri eydimorkinni og adan skall a glaesilegur
sandstormur svo tha var gott ad vera med smavafning um harid til ad setja fyrir
vitin. I kvold heldum vid upp a afm;aeli Laru V. Juliusdottur, hun fekk tertu fra
ferdaskrifstofunni og vid ferdafelagarnir faerdum henni ljodabok eftir Hafez.

Her i Jasd hofum vid skodad hus eldsins, vatnssafnid thar sem menn dadust mjog ad
theirri etinstoku taekni sem herlendir bjuggu yfir fyrir oramorgum arthusundum til
ad koma upp vatnsveitukerfi. Einnig gengum vid um gomlu borgina sem er heillandi
heimur og thar komum vid i bakariid thar sem konurnar bidu medan bakarinn bakadi
braudid af snilld. Svo skodudum vid Fostudagsmoskuna og thotti til um tha dyrd og er
tho Isfahan eftir.

Ferdin til Jasd var aevintyri likast. Thessi grodursnauda leid med tilkomumiklum
fjollum er svo mognud. Adur hofdum vid ad til ad fa okkur hadegisverd og a
landareign heimspekingsins og bondans Sasan sem utskyrdi fyrir okkur i hverju
lifshamingjan faelist og syndi okkur fameliumyndir. Mohammed og Ali bilstjorar
utbjggu herlegan pikknikkhadegisverd og svo fengu allir pinulitil isl paskaegg en
thad var natturlega botin ad malshattur var i hvwerju eggi.

Sidustu dagarnir i Sjiraz einkenndust af anaegju og undrun og spennandi
skodunarferdum, hvort sem var um Eramgarda, ut til minnismerkis annars skalds
theirra sem er i havegum haft, Saadi, i speglasali(gamalt hefdarhus) moskur, sofn og
markadi.
Vedur hefur verid svona upp og ofan thangad til i dag var verulega hlytt og
notalegt. A morgun holdum vid svo ferd afram til Isfahan, perlu Irans og thangad
finnst mer alltaf tilhlokkunarefni ad koma

Thad eru allir i finu standi og hopurinn hristist vel saman. Allir bidja karlega ad
heilsa sinu folki